Wyświetlenie artykułów z etykietą: MiejskoGminny Ośrodek Kultury w Kaliszu Pomorskim

Miejsko – Gminny Ośrodek Kultury w Kaliszu Pomorskim uzyskał dofinansowanie z Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Dom Kultury+ Inicjatywy lokalne 2021. Pomimo znacznej konkurencji (prawie 2,5 razy więcej wniosków, niż w latach ubiegłych) projekt Kalisz Pomorski+ Inicjatywy lokalne 2021 uzyskał wysoką notę i zakwalifikowany został, wśród 50 wniosków z całej Polski, do kolejnego etapu realizacji. Całkowita kwota dofinansowania projektu wynosi 30.000 zł. To drugi projekt w powiecie drawskim, który uzyskał dofinansowanie z tego programu.

Program Dom Kultury+ Inicjatywy lokalne 2021 skierowany jest do domów kultury, które gotowe są prowadzić nowatorskie działania animacyjne, projektowane w oparciu o przeprowadzoną wcześniej diagnozę, a następnie poddane ewaluacji oraz ukierunkowane na bezpośrednią i bliską współpracę z przedstawicielami społeczności lokalnej. Głównym celem realizowanego zadania jest nawiązanie bliskiej współpracy ze społecznością lokalną, odkrywanie talentów i zainteresowań, wyszukiwanie liderów i aktywnych grup mieszkańców, które mają potencjał i skłonne są do podejmowania inicjatyw na rzecz rozwoju kulturalnego społeczności lokalnych.

Zainspirowanie ich i zachęcenie do działania da Ośrodkowi Kultury nowe możliwości współpracy z mieszkańcami, a wspólne działania animacyjne posłużą wzmacnianiu potencjału społecznego i nawiązaniu stałych relacji z mieszkańcami gminy.

• Czytaj: Inicjatywy Lokalne w 2021 roku w Drawsku Pomorskim z funduszy zewnętrznych

W pierwszym etapie projektu zadanie postawione przez organizatorów, jego realizatorom (pracownikom M-GOK), polega na uczestnictwie w specjalistycznych szkoleniach przygotowujących do zdiagnozowania otoczenia Ośrodka Kultury w Kaliszu Pomorskim. Zwłaszcza w zakresie lokalnych potrzeb kulturalnych i artystycznych, oczekiwań mieszkańców naszego miasta i gminy wobec instytucji kultury, a także oceny atrakcyjności istniejących i proponowanych form spędzania czasu wolnego. Diagnoza, stworzona we współpracy z organizacją zewnętrzną, oprócz oczywistych korzyści wynikających z rozpoznania problemów i możliwości, które z pewnością wpłyną na przyszłe wielotorowe działania kaliskiego M-GOK,  pozwoli jednocześnie na identyfikację aktywnych osób i/lub grup społecznych, które skłonne byłyby realizować w przyszłości własne pomysły dzięki uzyskanym grantom finansowym. Pierwszy etap projektu będzie trwał do końca czerwca bieżącego roku i zakończy się prezentacją wyników stworzonej diagnozy dla środowiska lokalnego.

W kolejnym etapie projektu Kalisz Pomorski + Inicjatywy lokalne 2021 ogłoszony zostanie konkurs na najciekawsze inicjatywy lokalne, które dzięki uzyskanemu dofinansowaniu mają szansę zostać przeprowadzone (do realizacji wybranych zostanie od 3 do 7 działań zaproponowanych przez mieszkańców).

Osobą odpowiedzialną za przygotowanie i złożenie wniosku oraz koordynację projektu, a także udzielającą wszelkich informacji dotyczących szczegółów realizowanych działań oraz przyszłych kryteriów wyboru lokalnych inicjatyw, jest pracownik Biblioteki Publicznej, St. Spec. ds. edukacji kulturalnej – Piotr Bejnarowicz, do którego można zwracać się z wszelkimi pytaniami i wątpliwościami dotyczącymi pomysłów na przeprowadzenie działań w ramach inicjatyw lokalnych. Na obecnym, wstępnym etapie realizacji projektu, wszelkie osoby zainteresowane przyszłym uczestnictwem w programie Dom Kultury+ Inicjatywy lokalne 2021, prosimy o kontakt drogą mailową: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

15 stycznia Burmistrz Janusz Garbacz wraz z Sekretarz Gminy Alicją Wensker-Rożek przekazał Miejsko – Gminnemu Ośrodkowi Kultury w Kaliszu Pomorskim nowy samochód marki Renault Trafic. Nowy pojazd zastąpi wysłużonego 17 – letniego mercedesa, który w ostatnim czasie coraz częściej odmawiał posłuszeństwa, stanowiąc tym samym zagrożenie bezpieczeństwa osób nim podróżujących.

A do wielu z jego zadań należy m.in. usprawnienie przewozu sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia imprez kulturalnych, transport uczestników zajęć, Kół Gospodyń Wiejskich, Seniorów na organizowane przez M-GOK imprezy i wydarzenia. Trzeba również podkreślić, że nowy samochód przystosowany jest do przewozu osób niepełnosprawnych! Będzie także wykorzystany przy transporcie naszych Seniorów do punktów szczepień przeciw COVID-19.

W spotkaniu udział wzięli: Dyrektor M-GOK Małgorzata Dziadek, Kierownik ds. organizacyjno – technicznych w zakresie obiektów budowlanych w M-GOK Zenon Centkowski oraz Główna Księgowa Mirosława Starukiewicz.

26 października Burmistrz Kalisza Pomorskiego powierzył na okres 7 lat funkcję Dyrektora Miejsko – Gminnego Ośrodka Kultury w Kaliszu Pomorskim – Pani Małgorzacie Dziadek. Do tej pory wykonywała obowiązki dyrektora samorządowej instytucji kultury.

Pani Małgorzata Dziadek sprawuje pieczę nad Miejsko – Gminnym Ośrodkiem Kultury w Kaliszu Pomorskim od dnia 1 listopada 2019 r. W tym okresie dała się poznać jako wspaniały dyrektor, który m.in. dba o stałą i dostępną ofertę kulturalną dla młodszych oraz starszych mieszkańców, bardzo bliski kontakt z artystami z terenu naszej gminy, jak również ciągłą współpracę pomiędzy placówkami edukacyjnymi oraz pozostałymi gminnymi instytucjami – informuje urząd

Dobiegła końca wystawa malarstwa Małgorzaty Rynarzewskiej pt. „Moje inspiracje”, która była prezentowana w galerii pałacowej w Kaliszu Pomorskim od dn. 14. września 2020 r. Obrazy artystka wykonała poprzez naprzemienne nakładanie farb i żywicy, odkrywając w ten sposób nowe barwy i formy. Jak twierdzi artystka „Farba to materia, której nie da się do końca określić i odgadnąć. To obszar poszukiwania (…)  prawdy o sobie i otaczającym świecie”. Artystkę cechuje wyjątkowa fascynacja materią – materiałem, splotem, miękkością, mięsistością, połyskliwością i tym, co można z tej materii wyczarować. W trakcie rozwoju artystycznego pojawił się nowy kierunek, w który artystka włożyła całe swoje zaangażowanie i siłę – bursztyn. Istnieje jakaś relacja pomiędzy bursztynem, a zastosowaną w procesie twórczym żywicą. Fascynacje bursztynem przebijały również na naszej wystawie. Na uwagę zasługuje również fakt, iż artystka poprzez zastosowane techniki w procesie twórczym uzyskała efekt trójwymiarowości, co bezpośrednio wpływa na wrażenia artystyczne u zwiedzających.

W wyniku zaistniałej sytuacji epidemiologicznej odstąpiono od organizacji wernisażu. Ubolewamy nad tym faktem wiedząc, iż rozmowy z artystą o sztuce nic nie zastąpi. Poprosiliśmy jednak artystkę o kilka słów do poniższych pytań.

Twierdzi Pani, ze maluje od zawsze. Ale wszystko ma swój początek i koniec. Kiedy zatem zamieniła Pani sztukę amatorską na profesjonalną?

To był właściwie przypadek. Robiłam scenografie z moja koleżanką malarką. I tak rozmawiając ona powiedziała ze jej partner namówił ją na scenografią, bo siedząc i malując zbyt się kreci. Na to ja stwierdziłam, ze będę malować. Zaczęła się śmiać mówiąc, iż ja kręcę się jeszcze bardziej. Projektując kostiumy zawsze je malowałam. Gdy podjęłam tę decyzję nie dawała mi ona spokoju. I nagle spotkałam moją panią profesor malarstwa i zaproponowała bym przyszła do tworzonej przez nią pracowni . Skorzystałam z okazji i stworzyłyśmy pracownie 5 kobiet. W miedzy czasie mój dyrektor w Teatrze zrobił wystawę  moich projektów kostiumów. Gdy zaczęłam malować czułam się z tym świetnie i tak pozostało do dziś.

Prezentowana obecnie w Pałacu wystawa „Moje inspiracje” wykonana za pomocą farb i żywicy obfituje w powtarzalne motywy – aniołów, jednak usytuowanie ich w sąsiedztwie dosadnych, mocnych, a niekiedy ciemnych barw tła nasuwa tylko jedno skojarzenie - walkę dobra ze złem. Jaki tymczasem jest przekaz samego Artysty?

Mój przekaz jest taki. To nie walka. Każdy z nas ma swoje ciemne, jak i jasne strony i tylko od nas zależy która nasza część przejmie nad nami władze. Motywem moich obrazów są kobiety. To one ze swoja skomplikowaną, a jednocześnie fantastyczną naturą. Nie lubię słowa walka. To raczej zmaganie się z ta naszą ciemną stroną poprzez nasze wewnętrzne światło. Interesują mnie różne podejścia do naszego życia. Tańczyłam taniec brzucha, taniec hula i odpowiada mi ta filozofia, że każda sytuacja jest po to by nas czegoś nauczyć, by się nie poddawać i tworzyć lepszy świat. I to świat bez walki. Kiedyś Matka Teresa z Kalkuty powiedziała „ Nie każcie  mi iść na demonstracje przeciw wojnie, jeśli zorganizujecie demonstrację za pokój chętnie przyjdę”. Jakiś czas byłam w klasztorze w Indiach i tamta filozofia również miała wpływ na mnie i moje malarstwo. Piękne, pięknie ubrane kobiety uśmiechnięte, cudowne mimo panującej nędzy. I założenie wygrana wygraną.

Jak Pani sądzi, co wpłynęło na rozwój tego pomysłu oraz co stanowi inspirację dla Pani twórczości?

Początkowo w moim malarstwie były tylko kobiety. Trudno było mi odpowiedzieć na pytanie – dlaczego. Kiedy któryś raz zadano mi to pytanie stwierdziłam, że było to swojego rodzaju odreagowanie. Ja cały czas pracowałam z mężczyznami – moda w tamtych czasach domena mężczyzn, teatr – jeszcze bardziej. Potem pojawił się bursztyn. Moja koleżanka – fotograf wnętrz bursztynu wysłała mi zdjęcie z zaproszeniem do Stowarzyszenia „ Bursztynowa planeta jantar” i udział w targach bursztynniczych oraz wystawach na bursztynowym szlaku. To wtedy powstała moja technika żywiczna woskowa. W pewnym momencie stwierdziłam, że połączę bursztyn i kobiety. Wtedy pojawiły się anioły – bo przecież kobieta to anioł.

Na wystawie znajduje się dodatkowo jedna praca odwołująca się, jakby się zdawać mogło, do Pani uczestnictwa w programach mających zapewnić ochronę bursztynu bałtyckiego. Czy to prawda?

Chyba tych prac jest więcej. Tak. To szalenie istotne, by w obecnych czasach chronić to nasze dobro. Coraz więcej mamy wyrobów z antyklawów. Są one tańsze i reklamowane jako naturalny bursztyn, a tak nie jest. Rezultatem naszych prac była metryczka bursztynu, którą mieli stosować jubilerzy ale….

Jak wygląda proces twórczy łączenia żywicy z farbą lub farby z żywicą?

Jest to proces długotrwały. Każdy taki obraz składa się z co najmniej 7 warstw. Trudność polega na tym, że każda warstwa musi wyschnąć całkowicie, by można było nakładać nową. Inaczej żywica matowieje.

Jakie inne techniki są Pani bliskie?

Bardzo bliska jest mi technika mokre w mokre, techniki kolażu i to nie tylko nakładania warstw papieru, ale również łączenia z wełną. Ostatnio tez projektuję książki i foldery.

Pani osiągnięcia za dorobek artystyczny?

Nagroda DOMU TOWAROWEGO HORTEN za malowniczość tkanin i dzianin – to jeszcze jedna forma mojej ekspresji. I Nagroda za program edukacyjny „Edukacja globalna przez sztukę”, nagrody za projektowane wydawnictwa – Izabella 207, Izabella 2020.

Jakie są Pani artystyczne plany na przyszłość?

Nie wiem. Na pewno będę malować. Chce łączyć malarstwo z tkaniną – może obrazy tkaninowe. Pragnę cos utkać – biorę udział w plenerach w ramach Triennale tkaniny. Zawsze czekam na inspirację. Gdy przychodzi otwieram się na nią. Miałam brać udział w dużym projekcie łączącym fotografię, modę i malarstwo na Śląsku, ale pokrzyżował to koronawirus. Pewnie do tego wrócę. To cykl warsztatów i  pokazów.

7. sierpnia w galerii pałacowej w Kaliszu Pomorskim miał miejsce finisaż wystawy Bernadety Sudnikowicz.

Przez cały miesiąc poprzedzający mieszkańcy Kalisza Pomorskiego mieli możliwość podziwiania prac autorki stanowiących cykl pt. „Akomodacja”, wykonanych za pomocą kawy i tuszu. Prace Bernadety Sudnikowicz wyraźnie nawiązują do sztuki nowoczesnej, w której źródeł artystycznej wypowiedzi można poszukiwać poprzez nadawanie treści formie, zaś Interpretacji prac można podejmować się zarówno na poziomie intelektu, jak i wrażeń zmysłowych i emocji.

„Akomodacja” Bernadety Sudnikowicz powstała poprzez przemyślane i koncepcyjne tworzenie plam z kawy o różnym nasyceniu na arkuszach papieru. Kontrastujące do plam kawy są białe plamy tła i czarne kreski tuszu, nadające ostateczny sznyt dziełu, podkreślające jego wyrazistość i charakter. Antyteza pomiędzy kolorem lub jego brakiem, kreską i plamą, zamiarem, a przypadkowością, regularnością i nieregularnością pozwalają odtworzyć naturę w dziele artystycznym (choć w naszym subiektywnym odczuciu krok dalej – ziemię). Bernadeta Sudnikowicz ukazuje odbiorcom naturę znalazłszy dlań właściwą formę, rys, kształt i decydujący atrybut kolorystyczny.

Wystawa „Akomodacja” ma charakter monotypii, jednak artystka tworzy stosując różnorodne techniki, m.in.: akwarelę, akryl, techniki własne. Prace artystki znajdują się w zbiorach prywatnych kolekcjonerów oraz w Koszedarskim Centrum Kultury na Litwie i Muzeum Beskid w Czechach.

Bernadeta Sudnikowicz ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi. Jest członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków, laureatką i finalistką ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów oraz przeglądów sztuki.

Już po koncercie "Za Wodą" w Kaliszu Pomorskim. Było to niezwykłe doznanie muzyczne dla licznie zgromadzonej publiczności. Wystąpili znakomici artyści: NOIA LLUNA – wokal, zwyciężczyni Grand Prix w The Voice of Polonia 2019, Cezariusz Gadzina - saksofony, Zbigniew Zawadzki - gitara, Marco Giovinazzo - wodafon, Robert Kubiszyn – gitara basowa oraz Cezary Konrad - perkusja.

Ciekawym instrumentem okazał się wodafon, który w Polsce jeszcze jest bardzo mało popularny. Grał na nim Marco Giovinazzo - ceniony perkusjonista włoski, który wcześniej poprowadził warsztaty w kaliskim ośrodku kultury.

Zarówno warsztaty, jak i koncert są częścią projektu „Za Wodą” realizowanego przez Fundację TAK – Temat Aktualny Kultura we współpracy z Urzędem Miejskim w Kaliszu Pomorskim i Miejsko Gminnym Ośrodkiem Kultury w Kaliszu Pomorskim oraz przy wsparciu Narodowego Centrum Kultury.

W strugach deszczu odbył się pałacowy wyścig rodzinny przygotowany przez pracowników Biblioteki Publicznej w Kaliszu Pomorskim. Pomimo, iż pogoda nie dopisała, na starcie stawiły się wszystkie zapowiedziane wcześniej zespoły. Wyścig rodzinny obejmował grę drużynową, przy czym każdą drużynę stanowiło czterech członków jednej rodziny, chętnych zmierzyć się z wyzwaniem mimo nieustannie, i ku złości organizatorów, a może także graczy (?), padającego deszczu na głowę.

I tak, w dn. 9. lipca pięć dzielnych drużyn prężyło umysł i ciało, by sprostać zadaniom sprawnościowym i dać poprawną odpowiedź na zawiłe i nierzadko podchwytliwe zagadnienia logiczne. Przyznamy szczerze, choć bez wyrzutów, że wiele zadań sprawiło uczestnikom niemałe trudności. Było też wiele śmiechu i radości, było trochę wylanych potów i spożytej energii, jednak z dumą donosimy, iż metę zaliczyło pięć dziarskich i walecznych drużyn (czyli wszyscy!).

Tak wymagający wyścig wymagał satysfakcjonujących – jak sądzimy – nagród. Uhonorowaliśmy z przyjemnością każdego gracza, nawet najmniejszego, który godnie reprezentował rodzinę. Były gratulacje, uściski dłoni i nagrody, które wypełnią uczestnikom każdą wolną chwilę. Na to liczymy!

Jeśli chciałbyś w przyszłości wziąć udział w kolejnej edycji pałacowego wyścigu rodzinnego to śledź nasze bieżące zapowiedzi.

7 lipca odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Kaliszu Pomoksim. Tym razem uczestnic omówili powieść obyczajową Iwony Menzel pt. „Szeptucha”. Autorka na kartach powieści nakreśliła obraz malowniczego zakątka Polski – Podlasia, gdzie bocian kroczy z godnością do stawu, a na jego widok drą się oburzone żaby, gdzie pieją koguty, konie Wawrzyńca rżą na łące, kot leniwie wyleguje się na przypiecku, a pies kładzie mokrą mordę na kolanach. Menzel nakreśliła swój świat. Świat, który dobrze poznała i pokochała, pełen nadbiebrzańskich bagien spowitych mgłą magii i tajemnicy. W takiej scenerii umieściła swych bohaterów, i tych pozytywnych, i negatywnych. Było ich tak wielu, wszak bohater zbiorowy, których indywidualnie traktować było nie sposób. Musnęliśmy jednak kreacje Oleny i Wawrzyńca, gdy burzliwą dyskusję wzbudziło pytanie o jego propozycję (matrymonialną, czy biznesową?).

Autorka, co nadmienić należy, w sposób prześmiewczy ukazuje nam wieś za jaką tęsknimy, gdy pragniemy odpocząć od cywilizacyjnego zgiełku. Czy istnieje jeszcze prawdziwa wieś, skoro gospodarze pozbyli się już świń i krów, przerobili obórki na agroturystykę i w bluzkach z haftem, z chlebem i solą w ręku, czekali na gości. Co zatem mogli nam zaoferować? Menzel już parę wersów dalej podaje nam gotową odpowiedź – wieś malowniczą, bez gnoju, smrodu i much. A co najważniejsze (…) daje proste życie na łonie natury. Życie, o jakim wszyscy marzyli, gdzie w uroczej chałupie buzuje na kominku ogień, na kaflowym piecu wiszą sznury suszonych grzybów, podniebienie kuszą domowe naleweczki, kiszone ogórki, własnej roboty wędliny. Ciężką pracę pomija, wszak w całych Waniuszkach ostał się jeden rolnik. Jeden rolnik i jedna szeptunka.

Medycyna naturalna, leczenie za pomocą modlitwy i ziół ma w sobie coś wyjątkowego, magicznego. Może nawet trochę bawi nas okadzanie, palenie i zbieranie roślin. Ale czy jesteśmy w stanie tak bardzo zaufać znachorce, szeptunce, a nawet wiedźmie, by oddać się w jej ręce? W utworze Olena zostaje szeptunką pod wyraźną presją otoczenia!  

Wnioski po lekturze nasuwały się same. Świat się zmienia, a my poddajemy się jego biegowi. Czy jednak fałszywe kreacje uchronią wieś od zapomnienia?

W maju 2020 r. w Galerii Pałacowej zaprezentowano wystawę malarstwa Bartłomieja Baranowskiego. Wszystkie eksponowane dzieła, a jest ich niemal dwadzieścia, układają się jakby w jedną spójną konstrukcję, niezwykle interesującą i wciągającą, która porywa od pierwszego dzieła, a każdy następny jawi się jako kontynuacja poprzedniego.  Każdy obraz postrzegany być może jako klatka filmu animowanego, pełnego tajemniczych, wręcz magicznych detali. Główne role odgrywają ptaki, czasem budzące grozę ptaszyska o wyłupiastych oczach i ostrych szponach, a także pająki i nieokreślone, zawoalowane postaci. Sceneria tajemniczego, ciemnego, wręcz mrocznego lasu, również ma tu swoje znaczenie, buduje nastrój i klimat utworów.  Ze skupieniem można analizować szczegół po szczególe, doceniając wyjątkową staranność, wręcz precyzję nie tylko pojedynczych dzieł, ale całej, bajkowej kompozycji.

Na uwagę zasługuje również fakt, iż artysta poprzez zastosowane narzędzia i techniki w procesie twórczym uzyskał efekt trójwymiarowości, co bezpośrednio wpływa na wrażenia artystyczne u zwiedzających i daje wrażenie aktywnego uczestnictwa w tym magicznym spektaklu.

Bartłomiej Baranowski stosuje techniki rygownictwa, rysunku i malarstwa, jest autorem ilustracji do wielu publikacji o tematyce średniowiecznej, regionalnej i dziecięcej. Jego prace cieszą się dużym uznaniem w kraju i za granicą. Obecnie pracuje w Muzeum Ziemi Wałeckiej w Wałczu.

Skierowaliśmy do Artysty kilka pytań, a odpowiedzi na nie publikujemy poniżej.

Prezentowana obecnie w Pałacu wystawa Pana malarstwa obfituje w powtarzalne motywy - ptaków i bliżej nieokreślonych postaci pośród głębokiej nocy. Jak Pan sądzi, co wpłynęło na rozwój tego pomysłu oraz co stanowi inspirację dla Pana twórczości?

Inspiracja jest wszędzie, to może być muzyka, film, książka, bajka, a nawet rozmowa o przyziemnych sprawach. Co może się wydać odbiorcom ciekawe inspiracją do moich ptaszysk nie była wcale przyroda tylko maska doktora plagi (z perspektywy czasu wychodzi na to ,że chyba coś przewidziałem). Sam motyw maski wyewoluował w postać PTASZORA, który towarzyszy mi w wielu pracach. Może to i banał ,ale bardzo lubię tworzyć w nocy, a ta pora jest sama w sobie inspirująca.

Prezentuje Pan wyjątkowy sposób obrazowania wykorzystując w procesie twórczym różne materiały, techniki oraz dobierając mocne, dosadne barwy. Mimo tych zabiegów prezentowane prace przedstawiają tematykę wydawać by się mogło lekką, bajkową. Jak doskonalił Pan swój malarski styl?

Bardzo lubię eksperymentować, cały czas się uczę i szukam czegoś innego. Sam proces tworzenia jest dla mnie zabawą i sposobem na relaks. Jakiś czas temu "budowałem " swoje obrazy używając wielu materiałów na zasadzie "może wykonam to z tego, a to przykleję tu". Mimo tego w jaki sposób tworzę moje prace są zawsze przemyślane, nie zostawiam niczego przypadkowi, chociaż czasami pozwalam i  jemu się wkraść. Sam nazywam często swoje prace bajkami, które nawiasem mówiąc bardzo lubię. Wiele lat temu moje prace nie były tak lekkie. Styl tak jak i warsztat przychodzi z czasem...jak wspomniałem wcześniej  ja cały czas się uczę, bardzo dużo czasu poświęcam na malowanie.

Jakie są Pana artystyczne plany na przyszłość?

Bardzo trudne pytanie. Najprościej mówiąc dalej malować i się rozwijać. O szczegółowych moich planach raczej nie chce mówić, nie chce zdradzać nauczony przeszłością. Los potrafi płatać figle, ale jak dopnę swego to się pochwalę - na pewno :) 

Wystawę będzie można zwiedzać od 25 maja 2020 r. Gorąco zapraszamy.

W Ośrodku Kultury w Kaliszu Pomorskim wczoraj odbył się bardzo klimatyczny koncert. Licznie zebrana publiczność wysłuchała znanych i lubianych piosenek, które wprowadziły wszystkich w taneczny nastrój.

Młode szczecińskie artystki wystąpiły w roli Filipinek, wykonując takie utwory jak: Rudy Rydz. Zakochani są wśród nas i wiele innych lubianych przez wszystkich.

Na koniec nie obyło się oczywiście bez bisu. Artyści bisowali piosenką Batumi. Niespodzianką była również wizyta Burmistrza Janusza Garbacza, który wręczył każdej Pani różyczkę z okazji jej święta.

Tunezja to słońce i muzyka - tak rozpoczęła swój wieczór Autorka, Barbara Arsoba-Haddaji w Bibliotece Publicznej w Kaliszu Pomorskim 14 lutego.

Na początku spotkania także głos zajęła Małgorzata Dziadek dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Kaliszu Pomorskim i wręczyła Autorce piękny bukiet purpurowych róż z serduszkiem. Za panią dyrektor kwiaty wręczali przybyli, zaproszeni goście, wśród których był Janusz Garbacz Burmistrz Kalisza Pomorskiego, przyjaciele i znajomi Autorki.

Książka "Moja Tunezja" ma charakter dokumentalny, przybliża Tunezję, uwiecznioną na fotografiach i opisach w latach 2006-2010. Autorka zarówno     w książce jak i na spotkaniu opowiadała o tradycjach i zwyczajach, o smakach tego ciepłego, słonecznego, ukochanego kraju. Żartowała, że ilekroć powraca z Tunezji do Polski, już snuje rozważania o kolejnej wycieczce. Tak lubi tam bywać. Ale też tam pozostawia, ilekroć Tunezję opuszcza, swoją rodzinę - małżonka, teściową. Wspominała, że mieszkańcy Tunezji są zawsze uśmiechnięci, roztańczeni i rozśpiewani. Bogata kultura, urozmaicony krajobraz ukierunkowanego na turystykę kraju, miejsca, warte obejrzenia, historia, którą warto poznać, były tematem prelekcji w kaliskim pałacu. Prelekcji, która choć spontaniczna, to jednak płynąca z serca, z miłości, tęsknoty do Tunezji.

Najlepsze kawałki po polsku od czasu "Bogurodzicy” - taką recenzję "Zoomu najbliższego świata" napisał znany publicysta – Robert Mazurek. W książce, która jest antologią dziennikarskich tekstów "Kontrastu", teraz dostępne są niemal wszystkie perełki!

4 lutego w kaliskim Pałacu Biblioteka Publiczna zorganizowała promocję książki, której redaktorem jest Aleksandra Radecka, polonistka pracująca w ZSP w Kaliszu Pomorskim i autorka zbioru reportaży „Ślady, które przetrwały”. Spotkanie przyciągnęło nawet drawszczan oraz wielu kaliszan. Nie zabrakło burmistrza miasta pana Janusza Garbacza i przewodniczącego Rady Miasta pana Pawła Kulbackiego, radnych, dyrektora MGOK pani Małgorzaty Dziadek, kierownika biblioteki pani Urszuli Miłoszewskiej, dyrektora Liceum pana Macieja Rydzewskiego, pani wicedyrektor Katrarzyny Witek, nauczycieli, a także uczniów, absolwentów kliskiej szkoły oraz  mieszkańców gminy. W Sali Rycerskiej zebrało się ponad 120 osób. Tym razem zamiast tradycyjnie ustawionych krzeseł były stoliki. Na czytelników czekała niespodzianka: nowy numer szkolnej gazety "Kontrast" i lampka wina. Klimat literackiej kawiarni prowadzącemu rozmowę z Aleksandrą Radecką dr. hab. Erykowi Krasuckiemu udało się utrzymać przez ponad dwie godziny.

Jego obecność na uroczystości nie była przypadkowa, jako prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Drawska "Meander" reprezentował wydawcę tekstów. Warto dodać, że to z inicjatywy Eryka Krasuckiego doszło do ich publikacji . Wieczór otworzyła dziennikaraka "Kontrastu" Hanna Bruzi, wykonując na skrzypcach utwór „Wojny gwiezdne” zespołu Kryzys.

Aleksandra Radeka, która od ponad piętnastu lat prowadzi w kaliskim Liceum koło dziennikarskie, wspominała początki gazety oraz okoliczności powstania niektórych tekstów. Wędrówka w przeszłość miała swoje ważne punkty. Pojawiały się nazwiska tych, którzy zostawili trwały ślad w "Kontraście": Sławomira Sudnicka (współzałożycielka pisma), śp. Maciej Kozłowski (znany polski aktor, pierwszy warszawski mecenas licealistów), Tomasz Ogonowski (były dziennikarz, obecnie dramaturg BTD w Koszalinie, który prowadził warsztaty dla młodych dziennikarzy), Robert Mazurek (znany publicysta, dzięki któremu uczniowie mogli spotkać się z wieloma niezwykłymi ludźmi, ale przede wszystkim prowadzący warsztaty dla młodych w Kaliszu Pomorskim i Starej Studnicy).

Nie obyło się bez wzruszeń i śmiechu. Byli członkowie „Kontrastu”, autorzy zamieszczonych w książce artykułów, chętnie wracali pamięcią do chwil spędzonych w kaliskim Liceum, a szczególnie do tych związanych z pracą w redakcji gazety.

- To była najcudowniejsza przygoda, jaką było dane mi przeżyć. Nie tylko w liceum, ale w ogóle w życiu. To są czasy, których nie da się zapomnieć - mówił Jakub Biegniewski były redaktor naczelny miesięcznika. I dodał : - Wydaje mi się, że najpiękniejsze, czego mogłem się nauczyć, to otwartości na świat, możliwości myślenia z otwartą głową. O książce wypowiedział się także Eryk Krasucki: - Jest to książka, przede wszystkim pokazująca jak wielka praca została wykonana, jeśli chodzi o Aleksandrę Radecką i innych opiekunów „Kontrastu”. Pokazuje jak świat opisują młodzi ludzie, jak opisywali go w latach 2003-2019.

Spotkanie umiliły także absolwentki naszego liceum: Malwina i Karolina Cybulskie, wykonując utwór Pearl Jam. Najszczerszą, spontanicznie wygłoszoną, rekomendacją spotkania były słowa jednej z mieszkanek Kalisza Pomorskiego: "Czuję się, jakbym brała udział w programie TVP Kultura".

Zwieńczeniem wieczoru było wręczenie książek z dedykacją dla wszystkich chętnych, których nie brakowało. Spotkanie było także okazją do sprzedaży szkolnej gazety, zebrane pieniądze zostaną przeznaczone na dalszy rozwój talentów dziennikarskich młodzieży oraz pomoc dla Krzysztofa Krupińskiego ucznia kaliskiego Liceum, by kontynuować jego dalszą  rehabilitację.

Projekt „Zimowe spotkania w Prostyni przy kominku” zainicjowany został  przez sołtysów sołectw w Prostyni i Suchowa a sfinansowany ze środków MOPS w Kaliszu Pomorskim. Mieszkańcy obu wsi współpracują już od kilku lat i chętnie integrują się na wspólnych działaniach, zajęciach i wycieczkach.  Stąd powstał  pomysł na połączenie dwóch sąsiednich wsi w jedno przedsięwzięcie. Pierwszy cykl spotkań powstał jako kontynuacja poprzedniego projektu realizowanego w świetlicy wiejskiej  w Prostyni ze środków wewnętrznych MGOK w Kaliszu Pomorskim  pt. „Jesienne spotkania w Prostyni”. Dzięki zaangażowaniu osób hobbystycznie zajmujących się tworzeniem figur, postaci, przedmiotów z drewna i szyszek można było zrealizować w zimowe długie wieczory w świetlicy szereg warsztatów rękodzielniczych. Wykonane figury zostaną rozstawione w  miejscach wspólnych spotkań na terenie dwóch wsi: Prostyni i Suchowa. Wykonane prace wpiszą się w krajobraz wiejskiej przestrzeni i wzbogacą ich estetykę na kolejne lata zamiast tych z  plastiku, gumy, czy tworzyw sztucznych.  Część prac można zobaczyć w świetlicy w Prostyni do czasu ich usytuowania w terenie.

Ponadto w ramach tegoż projektu odbył się cykl spotkań warsztatowych ze specjalistą, art’ terapeutką Dorotą Bukowską. Cykliczne zajęcia prowadzone z naciskiem na profilaktykę i przeciwdziałanie alkoholizmowi, narkomanii i innym uzależnieniom a szczególnie poruszony został problem z zaburzeń w komunikacji  międzyludzkiej.  Spotkania miały na celu integrację mieszkańców ale także otworzenie się na gości, sąsiadów. Zajęcia na pewno przyczynią się do lepszej współpracy i spotkań wszystkich uczestników spotkań. Na pewno zaowocują na przyszłość nowymi wspólnie realizowanymi przedsięwzięciami.

Całokształt zrealizowanego projektu dał sposobność mieszkańcom  do wymiany zdań, spostrzeżeń, wspomnień, powstawania  pomysłów  na nowe przedsięwzięcia ale także zacieśniania więzi między rodzicami i dziećmi, relacji wnuczek – babcia/dziadek, wzmacniania dobrych silnych stron każdego z uczestników, integracji, ukazania alternatywnych form spędzania wolnego czasu.

Dziękuję Sołtysowi sołectwa Prostynia Pani Czesławie Kot, Sołtysowi sołectwa Suchowo Panu Markowi Kamińskiemu oraz Panu Sewerynowi Szymczak za wsparcie naszego projektu, Pani Elwirze Kamińskiej i Marioli Augustyn za poprowadzenie warsztatów rękodzielniczych, Pani Dorocie Bukowskiej za realizację cyklu spotkań tematycznych oraz wszystkim uczestnikom zajęć za wspólnie spędzony czas.

14 stycznia w galerii pałacowej odbył się wernisaż wystawy wykonanej przez uczestników Dziennego Domu “Senior+” w Kaliszu Pomorskim. Wernisaż zaszczycili swą obecnością Stanisław Samek z-ca Burmistrza w Kaliszu Pomorskim oraz radni Rady Miejskiej Grażyna Kowalska i Adam Stąporek, twórczynie i twórcy prezentowanej ekspozycji z rodzinami i przyjaciółmi.

Magdalena Bądźwol kierownik Dziennego Domu “Senior+” opowiedziała o początkach funkcjonowania domu, o założeniach organizatora, o tym w jaki sposób powstawała wystawa oraz o planach na przyszłość. Irena Chołuj instruktor w Dziennym Domu “Senior+” i inicjatorka wystawy, opowiedziała o technikach, które. zostały wykorzystane przy tworzeniu tych unikatowych prac oraz o tym, co było najtrudniejsze dla uczestników.

Był także czas na pytania od publiczności. Spośród przybyłych gości padła propozycja, by zajęcia plastyczne dla seniorów odbywały się również w pałacowych lochach. Do tej propozycji ustosunkował się Stanisław Samek z-ca Burmistrza w Kaliszu Pomorskim. Po krótkim, oficjalnym początku spotkania nastąpił czas, kiedy można było podziwiać prezentowane prace oraz wymienić się refleksjami przy skromnym poczęstunku.

Wystawa potrwa do dn. 10 lutego 2020 r. Zapraszamy do oglądania.

Dnia 9 stycznia  w Miejsko – Gminnym Ośrodku Kultury w Kaliszu Pomorskim odbył się Gminny Przegląd Jasełek, Widowisk Kolędniczych, Kolęd i Pastorałek 2020. Organizatorzy cieszą się, że tak wielu wykonawców zechciało wziąć w nim udział. Laureaci będą reprezentować gminę Kalisz Pomorski w V Powiatowym Przeglądzie Jasełek, Widowisk Kolędniczych, Kolęd i Pastorałek 2020 w Drawsku Pomorskim.

Nagrodzonymi zostali:

• Kategoria klasy 0-3: I miejsce Stanisław Chwastek, II miejsce Aleksandra Laska, III miejsce Nadia Wiśniewska, wyróżnienie Alicja Tomiec;
• Kategoria klasy 4-8: I miejsce ex aequo Martyna Frańczak i Olaf Karbowiak, III miejsce Filip Wiśniewski, wyróżnienie Oliwia Piłka;
• Kategoria Grupa Środowiskowa: I miejsce Wesoła Gromada, II miejsce My Emeryci, III miejsce Malwina Frańczak, wyróżnienia dla: Grażyny Kowalskiej, Bronisława Drozda, Grupy Przyjaciele, Grupy Świetlicowi Przyjaciele,
• Kategoria Jasełka: I miejsce Szkoła Podstawowa w Pomierzynie, wyróżnienie Świetlica Kalisz Pomorski.